Animacja komputerowa
Wielu z nas widziało filmy typu „Toy Story” czy „Wal-E”. Wykonano jest za pomocą animacji komputerowej, czyli wykorzystano komputery do stworzenia ruchomych (animowanych) obiektów.
Wyróżnia się dwa typy animacji komputerowej:
- animacja komputerowa 2D (dwuwymiarowa), stosowana przy wykorzystaniu komputerów o niskiej przepustowości sprzętowej,
- animacja komputerowa 3D (trójwymiarowa).
Animacja komputerowa bywa nazywana również, zwłaszcza w przemyśle filmowym, CGI (Computer Generated Imagery – obraz generowany komputerowo).
Powstały na komputerze ruch polega na generowaniu obrazu jeden po drugim, z tymże każdy następny obraz nieznacznie różni się pozycją od poprzedniego.
Animacja komputerowa wywodzi się z tradycyjnej animacji nieruchomych obiektów 3D typu kukiełki, czy nieruchomych obiektów 2D, jak ilustracje płaskie.
Animator komputerowy najpierw tworzy trójwymiarowy model obiektu, który następnie otrzymuje wirtualny szkielet. Animacja poruszających się części, jak usta czy oczy odbywa się poprzez tworzenie kolejnych klatek animacji. Wszelkie różnice występujące pomiędzy tymi klatkami są obliczane przez komputer, który do procesu korzysta z morfingu i tweetingu. Końcowym etapem tworzenia animacji komputerowej jest rendering. Taki rendering w animacji 3D stosowany jest do każdej klatki. W animacji 3D renderuje się jedynie klatki kluczowe, a pośrednie tylko, jeśli zachodzi taka potrzeba. Możliwym jest także wykonanie renderingu w czasie rzeczywistym. Przykładem mogą być wszelkie animacje Flash, które dzięki wykorzystaniu oprogramowania zainstalowanego na komputerze renderują właśnie animacje w czasie rzeczywistym, korzystając z łącza o niskiej przepustowości.
Jak to jest, że oko ludzkie dostrzega animację danego obiektu? Aby to się udało, klatki animacji muszą pojawiać się jedna po sobie z częstotliwością minimum 12 razy na sekundę. Powyżej 70 razy na sekundę mózg człowieka nie wychwyci już żadnych zmian – animacja będzie tak samo płynna. Poniżej 12 klatek na sekundę sprawia, że animacja jest urywana i nienaturalna.
Animacja komputerowa bywa szeroko stosowana w przemyśle filmowym. Najbardziej znanym przykładem jest „Toy Story”, gdzie np. do animacji głównego bohatera, cowboya Woody’ego, został stworzony dzięki 700 zmiennym animacjom, 100 z nich dotyczyło jego twarzy. Jak wspomniano wcześniej, aby stworzyć ruch potrzebne jest stworzenie szkieletu figury, który posiada tzw. Avars (zmienne animacyjne) w kluczowych punktach, jak zgięcia nóg, rąk czy usta.
Na rynku istnieje wiele programów pozwalających na stworzenie animacji komputerowej. Do takich należą np. 3D Studio Max, Adobe Flash, Amorphium, Blender czy Lightwave. Spotkać można zarówno programy darmowe, jak i płatne, w zależności do kogo są kierowane.
W procesie tworzenia animacji potrzebny jest też komputer o bardzo dobrych parametrach, ponieważ tworzenie animacji wymaga dużo mocy obliczeniowej komputera.