Skanowanie 3D
Wynalezienie metody skanowania 3D (skanowania przestrzennego) można porównać do opracowania zasad perspektywy linearnej w piętnastym wieku. Podobnie jak możliwość przeniesienia głębi na papier w tamtych czasach, tak teraz zdolność do tworzenia cyfrowych modeli przestrzennych oznacza nową jakość w sposobie obrazowania świata. Skanowanie 3D, oparte na współrzędnościowej technice pomiarowej, umożliwiającej bezdotykowe (optyczne) i bardzo dokładne wyznaczanie wymiarów obiektów przestrzennych, pozwala na przeniesienie rzeczywistego kształtu trójwymiarowego obiektu (przedmiotu, budynku) do postaci cyfrowej.
Określaniu parametrów skanowanego obiektu i tworzeniu komputerowego zapisu bryły w formie grafiki 3D służą dwie główne grupy metod:
1) metody stykowe, wymagające bezpośredniego kontaktu głowicy pomiarowej z mierzonym obiektem, wykorzystujące między innymi współrzędnościowe urządzenia pomiarowe wyposażone w głowice, ramiona pomiarowe oraz obrabiarki CNC;
2) metody bezstykowe, oparte na pomiarach optoelektronicznych, w ramach których stosowane są skanery laserowe, skanery wykorzystujące światło strukturalne (światło białe), skanery ultradźwiękowe, skanery radarowe, tomograf komputerowy, rezonans magnetyczny i inne.
Proces skanowania trójwymiarowego polega na dokonaniu pomiarów współrzędnych danego modelu, zapisaniu ich jako chmury punktów (w formacie *txt) oraz zamianie na opis w postaci siatki trójkątów, w wyniku czego powstaje obraz przestrzenny mierzonego przedmiotu lub obiektu. Umożliwia to dokładne dokonanie pomiaru modeli o różnych kształtach i fakturach powierzchni oraz stworzenie ich trójwymiarowych reprezentacji.
Lokalizowanie punktów pomiarowych, składających się na daną bryłę ma coraz liczniejsze zastosowanie. Technologia tworzenia trójwymiarowego, cyfrowego odwzorowania obiektów istniejących w realnym świecie pozwoli na szybsze oraz staranniejsze projektowanie i odtwarzanie określonej przestrzeni. Już teraz ma ona zastosowanie w inżynierii odwrotnej, badającej sposoby wykonania istniejących już obiektów, w grafice komputerowej, produkcji filmowej i animacyjnej, archeologii i muzealnictwie, pozwalając na zrekonstruowanie dawnych przedmiotów i budowli, a nawet w medycynie, umożliwiając tworzenie przestrzennych modeli ludzkiego ciała, jego poszczególnych elementów oraz organów.
Dzięki rozwojowi technologicznemu, skanowanie przestrzenne staje się coraz bardziej dostępne i powszechne w użyciu. W połączeniu z metodą druku 3D stanowi ono zapowiedź nowego sposobu odzwierciedlania otaczającej nas materii.